Strona Archiwalna
Fiskus nie chce pomagać niewidomym
Opłacenie przewodnika z najbliższej rodziny nie uprawnia do ulgi rehabilitacyjnej – twierdzą urzędy skarbowe i każą dopłacać podatek. Urzędy skarbowe wzięły w tym roku pod lupę zeznania podatkowe niewidomych. Szczególnie uważnie przyglądają się jak korzystają oni z ulgi rehabilitacyjnej.
Od wejścia w życie w 2011 r. nowelizacji ustawy o PIT (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) mają obowiązek wskazać przewodników z imienia i nazwiska. I tu zaczynają się problemy, bo urzędy kwestionują prawo do ulgi, jeśli jest to osoba z najbliższej rodziny. Pracownicy urzędu skarbowego twierdzą, że mąż nie może przyjmować pieniędzy od żony, w związku z czym żona nie ma prawa do ulgi podatkowej. Powołali się na art. 23 ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 1964 r. nr 9, poz. 59 z późn. zm.), zgodnie z którym małżonkowie są obowiązani do wspólnego pożycia i wzajemnej pomocy. Zdaniem urzędu pomaganie niewidomej żonie jest po prostu obowiązkiem męża. Urzędnicy zwrócili też uwagę, że zgodnie z art. 31 KRO między małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa, a więc nie jest możliwe wypłacanie wynagrodzenia jednemu małżonkowi przez drugiego ze środków stanowiących ich wspólny majątek, a do takich należą np. wypłacone renty, emerytury, pensje czy kwoty ze środków pomocy społecznej.
Urząd uzasadniał też, że do obowiązków dzieci należy opieka nad rodzicami, więc syn nie powinien przyjmować od ojca zapłaty za opiekę. Urzędnicy twierdzą, że osoby bliskie nie powinny otrzymywać wynagrodzenia z tego tytułu, ponieważ ciąży na nich obowiązek alimentacyjny. Należy jednak pamiętać, że zgodnie z nim krewni muszą dostarczyć jedynie środki utrzymania. Zakres obowiązku alimentacyjnego nie pokrywa się więc z zakresem usług przewodnika osoby niepełnosprawnej – podkreśla Magda Wróbel, specjalista podatkowy z KPMG. Do obowiązków przewodnika należy towarzyszenie osobie niepełnosprawnej np. w podróży, w drodze do szkoły, urzędu, lekarza czy na zakupach.
Zdaniem ekspertów żaden przepis ustawy o PIT nie uprawnia organów podatkowych do kwestionowania ulgi rehabilitacyjnej w sytuacji, kiedy przewodnikiem jest osoba bliska, jeśli wszystkie inne warunki odliczenia zostały spełnione. Potwierdza to Ministerstwo Finansów. Z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest istotny ani wiek przewodnika, ani jego stopień pokrewieństwa z osobą niewidomą.
Inne problemy to kwestionowanie w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczenia zarówno wydatków na koszty utrzymania psa asystującego. Przepisy ustawy w żaden sposób nie wydatków na opłacenie przewodników od korzystania z odliczenia z tytułu wydatków na utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zatem, na zasadach określonych w przepisach ustawy, osoba niewidoma I lub II grupy inwalidztwa może dokonać odliczenia z tytułu opłacenia jej przewodników bez względu na to, czy równocześnie korzysta z ulgi z tytułu utrzymania psa asystującego.
Niewidomi informują nas również o sytuacjach, gdy organy podatkowe chcą od nich twardych dowodów na to, że przewodnik honorarium faktycznie otrzymał. Żądają np. potwierdzenia przelewu z banku. Urzędnicy nie powinni wymagać, żeby osoba niewidoma przedstawiała np. wyciągi z rachunku bankowego czy umowy cywilnoprawne. Dostatecznym dowodem powinno być samo oświadczenie, w którym przewodnik przyznaje, że honorarium otrzymał.
/ źródło Gazeta Prawna/